Literatura koreańska
- Autor: Mateusz Petkiewicz
- Opublikowano: Zaktualizowano:
Literatura koreańska
Wczesna literatura koreańska była pod dużym wpływem Szamanizmu, Buddyzmu i Konfucjanizmu. Została ona zapoczątkowana jako ustna tradycja i przedstawiała umiłowanie natury i człowieka. Człowiek postrzegany był jako część natury. Dobro było wynagradzane, natomiast zło karane. Duży znaczenie miały takie wartości, jak lojalność względem króla, pobożność, szacunek względem starszych, prawdziwa przyjaźń i cnota.
W czasie okresu królestwa Silla powstawały wiersze zwane hyangga, których struktura została zaczerpnięta z chińskiego. Inspiracja literatury chińskiej kontynuowana była w okresie Koryo, kiedy to utwory klas wyższych pisane były klasycznym Chińskim. Duży nacisk kładziono na filozoficzne przedstawienie Chińskiej klasyki, co służyło celom rządowym i było jedyną drogą odniesienia sukcesu poza nauczaniem.
Jednym z nurtów tamtych czasów były eseje uczonych, a także pamiętniki kobiet. Rozwinęły się też wiersze zapisane chińskimi znakami, zwane hanshi. Powstał także nowy gatunek poezji - shijo. Wiersze te charakteryzowały się krótką, 3-wersową formą. Pisane były już w oryginalnym języku koreańskim - hangulu. Inna odmianą wierszy były utwory zwane kasa, które cechowały dokładniejsza opisowość. W okresie Choson nastąpił rozkwit literatury pisanej w hangulu. Teksty te niosły ze sobą ideę, że wszyscy ludzie są sobie równi i atakowały wszelką dyskryminację klasową. Zapoczątkowały one nowy gatunek - sirhak. Przedstawicielem tego gatunku był HoKyun a jego utwór "Krół KilTon Chon" jest uważany za pierwszą powieść. Tworzył on w XVII wieku i skupił się na krytyce nierówności wśród społeczeństwa Choson. Trend ten wrócił do łask w XIX dzięki poszerzającym się zachodnim wpływom.
W XIX wieku gatunek pansori zyskał na popularności. Pansori były to opowieści śpiewane przez profesjonalnego artystę na świeżym powietrzu. Na ogół niosły one ze sobą satyryczne przesłanie i ośmieszały wyższe klasy.
Po aneksji przez Japonię w 1910 w Koreańczykach obudziła się świadomość narodowa. Wszyscy artyści zaczęli tworzyć w języku koreańskim. Teksty nazywane są shinmunhak bądź nową literaturą. Choe NamSon wydał inspirujący wiersz "Od morza do dziecka" i dał początek wolnemu wersowi w Korei. Do lat 60tych XX wieku literatura stała się najpopularniejszym środkiem wyrazu. Ulubionymi tematami były: niesprawiedliwość społecznie, a także dehumanizujący wpływ uprzemysłowienia i modernizacji.
Prace takich pisarzy jak Yi MunYeol czy Han MuSuk zostały przetłumaczone na wiele języków, między innymi francuski i angielski. Z racji, iż jakość literatury koreańskiej wzrasta, są nadzieje, że twórczość ta zostanie wkrótce doceniona w takim stopniu za granicą, jak jest doceniana w kraju.
